Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kasabada yaşayan şirin bir aile varmış. Bu ailenin ismi Kaya ailesiymiş. Kaya ailesi, anne Asuman, baba Metin, küçük kızları Zeynep ve sempatik köpekleri Köpük’ten oluşuyormuş.
Kaya ailesi her vakit birbirine çok bağlı, sevinçli ve uyumlu bir aileymiş. Ama bir gün, Metin Bey’in işi nedeniyle diğer bir kente taşınmaları gerekmiş.
Zeynep bu haberi duyunca evvel biraz üzülmüş, zira arkadaşlarını ve okulunu çok seviyormuş. Lakin yeni bir macera onu bekliyormuş ve bu maceraya ailesiyle birlikte çıkacakmış. Annesi Asuman Hanım ise yeni bir konut bulma işine çoktan başlamış bile. Metin Bey, taşınacakları meskenin işlerine bakarken Zeynep de heyecanla yeni odasının hayalini kurmaya başlamış.
Bir gün, aile daima birlikte oturmuş, taşınma planlarını konuşmuşlar. Herkesin taşınma sırasında bir misyonu olacakmış. Böylelikle işler tertipli ve kolay ilerleyecekmiş. Zeynep, kendi odasındaki eşyaları toplamak ve onları güzelce kolilere yerleştirmekle görevlendirilmiş. Asuman Hanım mutfak eşyalarını, Metin Bey ise bahçe ve garajdaki ağır eşyaları düzenleyecekmiş. Aile, her bir misyonunu yerine getirirken birbirlerine yardımcı olacaklarına kelam vermiş.
Kaya Ailesinin Taşınma Heyecanı Başlar
Taşınma günü gelip çatmış. Sabah erkenden kalkmışlar ve herkes vazifelerini eksiksiz yapmaya başlamış. Zeynep, oyuncaklarını büyük bir ihtimamla kolilere yerleştirirken heyecanlıymış. Eski odasındaki her bir oyuncak ona hoş anıları hatırlatmış.
Her bir oyuncakla vedalaşıp, onları yeni odasında en hoş biçimde yerleştireceğine kelam vermiş. “Burada ne kadar eğlenceli vakit geçirdim,” demiş kendi kendine, “ama yeni odamda da tıpkı biçimde oyunlar oynayacağım!”
Asuman Hanım ise mutfaktaki tabakları ve bardakları dikkatle sarmış, her bir eşyayı itinayla kolilere yerleştirmiş. “Bu tabaklar,” demiş, “yeni konutumuzda de hoş sofralar kuracak. Ne hoş yemekler yapacağız orada da!”
Metin Bey ise büyük ve ağır eşyalarla uğraşıyormuş. Bahçedeki bisikletleri, garajdaki eski aletleri taşırken bir an durup düşünmüş. “Her şey değişse de ailemle birlikte olmak, her vakit huzur verir,” diye geçirmiş içinden. O da işini büyük bir ciddiyetle yapmış, zira yeni konutlarında bahçede çocuklarla oynayacağı oyunları hayal ediyormuş.
Bu sırada küçük Zeynep, vazifesinin bir kısmını tamamlamış ve Köpük’le dışarı çıkmış. Köpük ne kadar neşeliyse, Zeynep de o kadar heyecanlıymış. Köpük’ün kuyruğu sevinçle sallanıyormuş. Zeynep, Köpük’e bakıp “Sen de yeni konutumuzu seveceksin, değil mi?” demiş. Köpük, güya ne dediğini anlıyormuş üzere havlamış.
Gün boyunca herkes büyük bir ahenk içinde çalışmış. Zeynep, kutuları taşımaya yardım ederken annesiyle şakalaşmış, babasıyla bahçede mola vermiş. Herkes, taşınma sürecini keyifli hale getirmek için elinden geleni yapıyormuş. Ortada küçük molalar verip daima birlikte limonata içip sohbet ediyorlarmış.
Sonunda tüm eşyalar kamyona yüklenmiş ve yeni konutlarına gerçek yola çıkmışlar. Yeni konutları kent merkezine biraz uzak, daha sakin ve tabiatla iç içe bir yermiş. Zeynep bu duruma çok sevinmiş, zira geniş bir bahçeleri olacakmış ve Köpük orada rahatça koşup oynayabilecekmiş.
Yeni meskene vardıklarında herkesin gözleri parlamış. Mesken sahiden çok hoşmuş. Bahçesinde büyük bir ağacın altında oturacak bir yer varmış ve Zeynep o ağacın altına salıncak kurmayı hayal etmiş. “Bu konutta kusursuz günler bizi bekliyor!” diye sevinçle bağırmış.
Ama taşınma şimdi bitmemiş. Kamyondan eşyaları indirip yerleştirme vakti gelmiş. Herkes yeni meskendeki odalarını keşfetmeye başlamış. Zeynep, kendi odasına girdiğinde çok keyifli olmuş. Oda, hayal ettiği kadar hoşmuş ve ışık doluymuş. Kutularını açmaya başlamış ve oyuncaklarını yeni yerlerine yerleştirirken memnunlukla içini çekmiş. “Bu mesken benim için yeni bir dünya olacak,” diye düşünmüş.
Asuman Hanım da mutfağı yerleştirirken tıpkı memnunluğu hissediyormuş. “Yeni tarifler deneyeceğim bu mutfakta,” diye heyecanla mutfak raflarına tabakları yerleştirmiş. Metin Bey ise bahçeye bakmış ve “Bu bahçede hoş günler geçireceğiz, ailece piknik yapacağız,” demiş.
Ev yerleştirme işlerini bitirdiklerinde daima birlikte bahçeye çıkıp büyük ağacın altına oturmuşlar. Zeynep, “Bu taşınma işi birinci başta gözümde büyümüştü, lakin ailemle birlikte olmak her şeyi kolaylaştırıyor,” demiş. Asuman Hanım ve Metin Bey, kızlarına gülümsemiş. Köpük ise ağacın gölgesinde keyifle uyuyormuş.
Zamanla Kaya ailesi yeni konutlarına büsbütün yerleşmiş ve orayı sıcak, samimi bir yuva haline getirmiş. Herkes yeni konutta kendine ilişkin bir köşe bulmuş, fakat her vakit bir ortaya gelip birlikte vakit geçirmeyi ihmal etmemişler. Zeynep, her gün odasında hayal kurarak oyunlar oynar, anne ve babasıyla keyifli vakitler geçirirmiş. Yeni mesken, onlara yalnızca bir barınak değil, tıpkı vakitte yepisyeni bir başlangıç olmuş.
Kaya Ailesinin Taşınma Heyecanı Masalı burada biterken yeni bir konut, yeni maceralar getirmiş. Kaya ailesi, birlikte olmanın verdiği güçle her zorluğu aşmış ve sevinçle dolu günler geçirmiş.
Kaya Ailesinin Taşınma Heyecanı Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için kontağa tıklayabilirsiniz.
İçindekiler
