Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde mavi gökyüzünün parladığı, yeşil çimenlerin ışıldadığı ormanda dostça yaşayan hayvanlar varmış. Bu ormanda her yıl hayvanlar ortasında turnuva düzenlenirmiş. Bu turnuvayı kazanan ekibe arkadaşları küçük ikramlar verirmiş.
Günler geçmiş ve turnuva vakti gelmiş, çatmış. Bu sefer turnuvaya katılacak hayvan sayısı epey azmış. Tamı tamına 8 hayvan katılıyormuş. Bu hayvanlar, aslan, fil, maymun, tavşan, geyik, ayı, kirpi ve kokarcaymış. İki küme oluşturulması gerekiyormuş ve kümeler dört kişilikmiş. Güçlü olan aslan, fil, geyik ve maymun bir küme olmuşlar ve isimleri “Güçlüler” olmuş. Tavşan, ayı, kirpi ve kokarca da öbür kümesi kurmuşlar ve onların isimleri de “Çalışkanlar” olmuş. Lakin gelin görün ki Güçlüler kümesi, Çalışkanlar kümesine nazaran sahiden çok güçlüymüş. Ormanda ki başka hayvanlar bu turnuvanın kazananı Güçlüler kümesi olacağına adım üzere eminlermiş. Kümeler ayarlandıktan sonra iki kümeye da çalışmaları için bir hafta müddet verilmiş. Çalışkanlar canla başla çalışmaya başlamışlar. Her gün sabahın erken saatlerinde kalkmışlar, yürümüşler, koşmuşlar, tartı kaldırmışlar, ip çekmişler. Akşam olunca da oturup genel kültür çalışmışlar. Lakin Güçlüler kümesi hiç bir şey yapmamış. Zira kendilerinin kazanacağına eminlermiş. Bir hafta boyunca yan gelip yatmışlar. Orman halkı da Güçlüler kümesine daima gaz vermişler “Bu yarışın kazananı belli” “Çalışmanıza gerek yok” üzere cümleler söylemişler. Çalışkanlar kümesi ise kimseye aşikâr etmeden her gün çalışmışlar. Ortadan günler geçmiş. Yarış vakti gelmiş ve 8 hayvanda alanda yerlerini almış. Artlarında dev bir izleyici kitlesi varmış. Bütün hayvanlar yarışı izlemek için ormanın derinliklerine inmişler. Hepsi bir ağızdan “Güçlüler, Güçlüler, Güçlüler” diye bağırıyorlarmış. Çalışkanlar kümesi ise kimseye kulak asmadan müsabakanın başlamasını bekliyorlarmış.
İlk yarış aşikâr olmuş ip çekmece. Her iki kümede yerlerini almış. Çalışkanlar kazanacaklarından emin bir biçimde ipi tutmuşlar, Çalışkanlar ise ip çekmecenin tekniklerine bile çalışmışlar. Düdük çalınmış ve yarış başlamış. Çektikçe çekmişler lakin bu yarışın kazananı tabi ki de Çalışkanlar kümesi olmuş. Bütün orman halkı bu duruma çok şaşırmış. Güçlüler ise bunun nasıl olduğuna mana verememişler. İkinci yarış ise bilgi müsabakası imiş. Ayı ormanın en zeki hayvanıymış. Okuduğunu asla unutmazmış ve onun sayesinde bu yarışı da Çalışkanlar kazanmış. Son yarış ise koşu yarışıymış. Koşu yarışı denilince ormanın hayranlıkla baktığı hayvan tabi ki de tavşan mış. Tavşan da Çalışkanlar kümesinin üyesi olduğu için Güçlüler grubunda ki fili yenmiş ve turnuva sona ermiş. Bütün orman olanlara çok şaşkınmış. Çalışkanlar turnuvanın kazananı olmuş. Güçlüler kadrosu, Çalışkanları tebrik etmeye gelmişler ve bunu nasıl başardıklarını sormuşlar. Çalışkanlar “Hayatta kıymetli olan çalışmaktır. Siz güçlüsünüz lakin bizi önemseyip hiç çalışmadınız, yan gelip yattınız. Biz ise çok çalıştık, azmettik ve emeklerimizin karşılığını aldık” demişler. Duyduklarından sonra bütün orman onların haklı olduğunu düşünmüş. O günden sonra değerli olanın “Güç” değil “Çalışmak” olduğunu bütün hayvanlar anlamış.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
