Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde kutuplarda yaşayan bir penguen varmış. Bu penguenin ismi Ak mış. Ak, çok sempatik, yardımsever, herkesle yeterli anlaşan bir penguenmiş. Ancak gelin görün ki Ak çok inatçıymış. Başına koyduğu bir şeyi kesinlikle yapar, yapmak istemediği bir şeyi de asla yapmazmış.
Ak, artık okula başlamış. Daha evvel daima annesiyle birlikte olduğu için onun kelamından pek çıkamazmış. Ancak artık okulda, annesi de yanında olmadığı için, tembihlenen bir çok şeyi unuturmuş. Unuttuklarından biri de montunu giymeden teneffüse çıkmakmış. annesi ona sık sık: “Arda, montunu giymeden sakın dışarı çıkma, yoksa hasta olursun!” dermiş. Ak ise omuz silkerek: “Anne, ben üşümem ki! Esasen mont giymek çok sıkıcı,” diye karşılık verirmiş. Günlerden bir gün öğretmen fok, çocuklara hastalanmamaları için öğütler veriyormuş. O öğütlerden biri de sıkı giyinmekmiş. Öğretmen: “Çocuklar, soğuk havalarda montlarınızı giymezseniz hasta olabilirsiniz. Hasta olunca hem kendinizi berbat hissedersiniz hem de okula gelemezsiniz,” demiş. Ak bunu pek önemsememiş ve montunu giymeden dışarı çıkmaya devam etmiş. Çok soğuk bir günde Ak, montunu giymeden dışarı çıkmış ve arkadaşlarıyla birlikte oyun oynamış. Üşüdüğünü anlasa da montunu giymek için sınıfa geri dönmemiş. Akşam konuta döndüğünde başı ağrıyor, burnu akıyormuş. Hasta olmuş ve birkaç gün konuttan çıkamamış. O mühlet boyunca arkadaşlarını görememiş, okula gidememiş, uygunlaşması de epeyce uzun sürmüş.
Ak, hasta olduğu günlerde annesini ve öğretmenini dinlemediği için çok pişman olmuş. Güzelleştiğinde annesine gidip “Anne, haklıymışsın. Bir daha montumu giymeden dışarı çıkmayacağım,” demiş. O günden sonra Ak, annesini ve öğretmenini dikkatle dinlemiş. Kış günlerini sağlıklı ve keyifli geçirmiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
