Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler Uğur isminde meraklı, sevinçli bir çocuk varmış. Uğur, büyük bir kentte ailesiyle birlikte yaşarmış. Her sabah erkenden kalkar, okuluna sarfiyat, sokaklarda otomobillerin sesini duyar ve parkta arkadaşlarıyla oynarmış.
Şehirdeki hayat çok süratli ve gürültülüymüş. Herkes bir yerlere koşturur, binalar çok büyük olurmuş. Uğur da bu hayata alışmış lakin bazen daha sakin bir yerde olmak istermiş.
Köy Düğünü Heyecanı
Bir gün annesi ona hoş bir haber vermiş: “Uğur, bugün köye gidiyoruz! Üstelik, köyde büyük bir düğün olacak!” demiş. Uğur, köy hayatını hiç bilmezmiş, lakin köy düğünü ona çok heyecan verici gelmiş.
Uğur’un içi kıpır kıpır olmuş. Kentte daima büyük düğün salonlarına sarfiyat, parlak ışıklar, gürültülü müzikler ve süslü kıyafetlerle dolu düğünler görürmüş. Birinci sefer köyde bir düğün görecek olmak onu hem heyecanlandırmış hem de meraklandırmış.
Nihayet seyahat vakti gelmiş. Uğur otomobilde otururken dışarıya bakmış ve kocaman ağaçlar, yemyeşil tarlalar ona göz kırpıyormuş. “Acaba köyde neler var?” diye kendi kendine düşünmüş. Kente hiç benzemeyen bir yer olduğunu anlamış. Otomobilden indiklerinde mis üzere toprak kokusu, çiçeklerin renkleri, kuşların cıvıltıları Uğur’u sarmış.
Köyde herkesin yüzünde bir gülümseme varmış. O gün, köyde büyük bir düğün olacakmış ve herkes çok heyecanlıymış. Uğur, köy meydanındaki telaşı görünce çabucak sormuş, “Ne oluyor burada? Neden herkes bu kadar heyecanlı?” Annesi gülümsemiş, “Bu akşam köyde düğün var Uğur. Birinci kez köy düğününü göreceksin!”
Uğur’un gözleri parlamış. O ana kadar düğün deyince aklına daima kentteki salonlar, parlak ışıklar ve yüksek müzikler gelirmiş. Lakin köyde apayrı bir hava varmış. Meydanın ortasında uzun masalar kurulmuş, herkes bir şeyler hazırlıyormuş. Bayanlar yemek yapıyor, erkekler de düğün alanını süslüyormuş. Uğur etrafına bakarken, insanların bu kadar birlikte çalışmasına hayran kalmış. “Bu çok eğlenceli görünüyor,” demiş kendi kendine.
Akşam olunca, düğün başlamış. Davul ve zurna sesleri her yeri kaplamış. Uğur, davulun güçlü sesi ile güya kalbinin atışı bile değişmiş. “Bu ses çok gürültülü lakin bir yandan da eğlenceli!” diye düşünmüş. Beşerler meydanda toplanmış ve oynamaya başlamışlar.
Uğur evvel biraz çekinmiş, zira kentteki düğünlerde bu türlü danslar görmemiş. Lakin dedesi elini tutmuş ve onu meydanın ortasına götürmüş. “Haydi Uğur, bizde bu türlü oynanır,” demiş gülümseyerek. Uğur birinci başta ne yapacağını bilememiş lakin dedesi ona öğretmeye başlamış. Bir adım sağa, bir adım sola… Uğur biraz zorlanmış ancak bir müddet sonra eğlenmeye başlamış. Oynamak ona çok keyifli gelmiş.
O sırada, düğün alanında bir hareketlilik olmuş. Gelin alayı başlamış! Atların üstünde süslü kıyafetlerle gençler gelini almak için yola çıkmışlar. Uğur, atları görünce heyecanla yerinde zıplamış. Gelin, bembeyaz bir atın üstünde köye geri dönmüş. Başında kırmızı bir örtü varmış ve herkes onu alkışlarla karşılamış. Uğur bu imgeye hayran kalmış. “Şehirde bu türlü şeyler olmaz,” diye mırıldanmış.
Düğün ilerledikçe Uğur bir öbür adetle daha tanışmış: Takı merasimi. Herkes sıraya girmiş ve gelinle damada altın takmaya başlamış. Uğur bu durumu çok değişik bulmuş. “Neden herkes altın takıyor?” diye sormuş annesine. Annesi, “Bu bir gelenek Uğur. Takı takmak, onların memnunluğunu paylaşmak demektir,” demiş. Uğur bunu duyunca, bu geleneği çok hoş bulmuş. İnsanların birbirine dayanak olması ona sıcak ve güzel gelmiş.
Gece boyunca Uğur oyunlar oynamış, dans etmiş ve yeni arkadaşlar edinmiş. Köyün çocuklarıyla tanışmış, onlarla birlikte koşup zıplamış. Hepsi Uğur’a köyün cümbüşlerini anlatmışlar. Uğur, kentte yaşadığı hayatla köydeki bu samimi ortamı karşılaştırmış ve buranın ne kadar farklı lakin hoş olduğunu anlamış. Burada herkes birbirini tanıyormuş ve herkes birbirine yardım ediyormuş. Uğur, “Şehirde bu türlü bir yakınlık yok,” diye düşünmüş.
Düğünün sonunda herkes halay çekmeye başlamış. Uğur, halayı daha evvel yalnızca televizyonda görmüş lakin hiç oynamamış. Dedesi yeniden elini tutmuş ve ona halay çekmeyi öğretmiş. Uğur birinci başta adımları karıştırsa da, bir müddet sonra herkesle birlikte halaya katılmayı başarmış. Halay çekmenin ne kadar eğlenceli olduğunu fark etmiş.
Gece sona erdiğinde Uğur çok yorgun lakin bir o kadar da memnunmuş. Köy düğünündeki her şey ona çok farklı lakin çok hoş gelmiş. İnsanların birbirine bağlı olması, birlikte eğlenmesi, eski gelenekleri yaşatmaları Uğur’un içini ısıtmış. Yatağına yattığında annesine, “Anne, köy düğünleri kenttekilere hiç benzemiyor. Ancak buradaki adetler o kadar hoş ve samimi ki! Bir dahaki sefere tekrar köy düğününe gelmek istiyorum,” demiş.
Annesi, Uğur’u saçından okşayarak, “Evet oğlum, köy düğünleri bizim kültürümüzün bir kesimi. Sen de bu hoş gelenekleri yaşadığın için çok şanslısın,” demiş. Uğur gözlerini kapatırken köyde yaşadığı her anı bir sinema üzere gözlerinin önünden geçirmiş. Davulun sesi, gelinin kırmızı örtüsü, halay çeken insanlar… Hepsi birer hoş hatıra olmuş.
Renkli Köy Düğünü masalı burada biterken, Uğur bir dahaki köy düğününe katılacağı günü sabırsızlıkla beklemiş. Ve o tatlı uykuya dalarken, yüzünde kocaman bir gülümseme varmış.
