Bir varmış, bir yokmuş, önce vakit içinde, kalbur saman içinde, hoş bir kentte Cemre isminde küçük bir kız yaşarmış. Cemre, tatlı mı tatlı, meraklı ve renkleri çok seven bir çocukmuş. Bir gün babası Cemre’yi şaşırtmak için meskene gelirken yanında büyük bir armağan getirmiş. Cemre, babasının meskene döndüğünde elindeki paketi görünce heyecanlanmış. Gözleri parıldamış ve hemen

Kış mevsiminin soğuk günlerinden birinde, Cemre’nin okulu karla kaplanmış. Her sabah konuttan kalın atkısını dolanıp, eldivenlerini takarak çıkan Cemre, sınıfa ulaştığında burnu kıpkırmızı oluyormuş. O gün, öğretmenleri Nihal Hanım sınıfta heyecanlı bir duyuru yapmış. “Çocuklar,” demiş Nihal Hanım, “yılbaşına çok az kaldı. Bu yıl sınıfça bir çekiliş yapmaya karar verdik. Herkes bir arkadaşına küçük bir

Bir vakitler büyük bir kentin kalabalık apartmanlarından birinde Almina isminde meraklı bir kız yaşarmış. Almina’nın en sevdiği şey, annesiyle mutfakta yeni tarifler denemekmiş. Kekler, kurabiyeler, hatta bazen kendi tanımlarını bile uydururmuş. Mutfağın içinde dolaşan mis kokular, Almina’nın en hoş anılarını süslermiş. Bir gün, öğretmenleri sınıfa bir haber vermiş: “Çocuklar, önümüzdeki hafta Yerli Malı Haftası’nı kutlayacağız.

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak mı uzak, yemyeşil bir köyde Lara isminde küçük bir kız yaşarmış. Lara, masalları çok sever, annesinin ona anlattığı öykülerden büyülenirmiş. Annesinin anlattığı masallarda sihirli lambalar, konuşan hayvanlar, gizemli hazineler olurmuş. Lara’nın en büyük isteği ise omasallardaki büyülü şeylerin gerçek olmasıymış. Bir sabah Lara, dere şırıl şırıl akarken, kuşlar cıvıl cıvıl

Bir vakitler, karlarla kaplı küçük bir köyde Efe isminde meraklı bir çocuk yaşamış. Efe, büyükannesinin eski eşyalarla dolu çatı katında vakit geçirmeyi çok severmiş. Bir gün yeniden tozlu sandıkların ortasında bir şey ararken, eski bir kar küresi bulmuş. Küre, avuç içine sığacak kadar küçükmüş lakin içinde bembeyaz bir köy ve pırıl pırıl parlayan yıldızlar varmış.

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların eteğinde küçük, sevecen bir köyde Eylül isminde bir kız yaşarmış. Eylül, öteki çocuklardan biraz farklıymış; daima hayal kurar, taşlardan kuleler yapar, rüzgârla konuşurmuş. Lakin onu en çok heyecanlandıran şey, köydeki yaşlı sihirbaz Haldun Usta’nın anlattığı sihirli hikayelermiş. Haldun Usta her ay köy meydanında bir şov yapar, insanların ağzını

Bir varmış, bi yokmuş. Bir vakitler hoş bir köyde, Polat isminde dondurmayı çok seven bir çocuk yaşarmış. Polat’ın en sevdiği şey, yaz kış demeden dondurma yemekmiş. Hele yaz aylarında, sokakta koşup oynadıktan sonra serinletici bir dondurma yemenin keyfi diğer olurmuş. Lakin Polat’ın dondurma sevgisi, kış aylarında da dinmek bilmezmiş. Bir gün Polat, karlı bir sabaha

Bir varmış, bi yokmuş. Bir vakitler, meskenin köşesinde duran eski bir televizyon kumandası varmış. Bu kumanda, yıllardır televizyonun en yakın arkadaşıymış. Lakin, gün geçtikçe kumanda yorgun düşmüş ve düğmeleri eski parlaklığını yitirmiş. Üzerindeki sayılar biraz silinmiş, pili zayıflamış ve her düğmeye basıldığında ince bir “çıt” sesi çıkarır olmuş. İsmi da bu yüzden “Çıt Kumanda” olarak

Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde, kalbur saman içinde, Aren isminde şirin bir çocuk yaşarmış. Aren sabahları artık pencereye düşen yağmur damlaları yerine sisli ve soğuk havayı görmeye başlamış. Bir gece, Aren yatağına yattığında gökyüzünde küçük beyaz tanelerin dans ettiğini fark etmiş. Kar yağıyormuş! Heyecandan yerinde duramayan Aren, annesi ve babasına seslenmiş: “Anne! Baba!

Bir varmış, bir yokmuş. Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, Defne isminde meraklı ve zeki bir kız çocuğu yaşarmış. Defne, doğayı ve hayvanları çok severmiş. Bir gün, okul arkadaşlarıyla birlikte kentlerindeki hayvanat bahçesine gitmeye karar vermişler. Güneşli bir sabah, Defne ve arkadaşları sevinç içinde hayvanat bahçesine varmışlar. Rengârenk kuşlar, uzun boyunlu zürafalar, hantal filler… Her