Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde, kalbur saman içinde, küçük ve tatlı bir kasabada memnun bir aile yaşarmış. Bu aile, anne Ayşe, baba Mehmet ve şirin kızları Elif’ten oluşuyormuş. Elif, güler yüzlü, tatlı lisanlı ve hayal gücü geniş bir çocukmuş. En çok sevdiği şey ise ışıkların parıltısıymış. Kasabada kış mevsimi tüm hoşluğuyla karar sürüyormuş.

Bir varmış bir yokmuş, bir vakitler küçük, cıvıl cıvıl bir kasabada, Ela isminde sevinçli ve meraklı bir kız çocuğu yaşarmış. Ela, annesiyle birlikte her hafta pazar günü alışverişe çıkarmış. Bu günler, ikisi için hem eğlenceli hem de keşiflerle dolu anlar demekmiş. Bir sabah, Ela yatağından kalkmış ve dışarıdaki hareketliliği duyduğunda gözleri parlamış. Pencerenin kenarına koşmuş

Bir varmış bir yokmuş, bir vakitler gökyüzünde, insanların gözle göremediği, büyülü bir dünya varmış. Bu dünyada, Güneş’in altın ışıkları ve Yıldızların gümüş parıltıları ortasında yaşayan Güneş Perisi isminde bir peri varmış. Güneş Perisi, kanatları ışıl ışıl parlayan, sevinçli ve yürekli bir periymiş. Her sabah, gökyüzünde süzülerek uyanan dünyaya birinci ışıkları getirmek onun en değerli misyonuymuş.

Bir varmış, bir yokmuş… Bir vakitler tatlı mı tatlı bir kız varmış, ismi Zeynep’miş. Zeynep, okuluna gitmeyi, arkadaşlarıyla oynamayı ve her gün yeni şeyler öğrenmeyi çok severmiş. Bir sabah uyanmış, yüzünde bir kaşıntı hissetmiş. Evvel pek önemsememiş ancak gün ilerledikçe kaşıntılar daha da çoğalmış. Aynaya bakınca yüzünde küçük kırmızı kabarcıklar olduğunu fark etmiş. “Anne! Yüzümde

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil yaprakların dans ettiği, rengârenk çiçeklerin parladığı, sevinçli bir ormanda tatlı, minik bir maymun yaşarmış. Bu minik maymunun ismi Kıvrık’mış. Kıvrık, parlak kahverengi tüyleri ve kıvırcık kuyruğuyla ormanın en sevilen canlılarından biriymiş. Her sabah, Kıvrık’ın sevinci güneşin birinci ışıklarıyla birlikte yükselir, ağaç kollarında zıplayarak öteki hayvan dostlarına “Günaydın!” dermiş. Kıvrık, keşfetmeyi

Bir varmış bir yokmuş, Masal Kozmosu diye büyülü bir diyar varmış. Bu diyar, parıltılı bulutların üzerinde asılı duran rengarenk şatolarla doluymuş. Gökyüzünde mor, pembe ve altın renklerinde pırıltılar uçuşur, yıldız tozları her yere sihir saçarmış. Masal Cihanı, her gün yeni bir maceraya uyanırmış; burada her şey hayal gücünün sınırsızlığına bağlıymış. Bu masalsı dünyada, bir gün

Bir varmış, bir yokmuş… Küçük bir kasabada, mavi çatılı, çiçeklerle çevrili ve cıvıl cıvıl çocuk sesleriyle dolu bir okul varmış. Bu okulun en büyük heyecanlarından biri her yıl düzenlenen futbol ekibi seçmeleriymiş. Kasabanın çocukları, futbol grubuna girebilmek için günler öncesinden hayaller kurmaya başlar, hatta kimi geceler, top sektirdiklerini hayal ederek uykuya dalarlarmış. Bu yılki seçmeler

Bir varmış, bir yokmuş. Yemyeşil ormanların içinde, türlü hayvanların birlikte yaşadığı huzur dolu bir yer varmış. Bu ormanın kalbinde, herkesin sevdiği, güler yüzlü bir ayı yaşarmış. İsmi Tobi’ymiş. Tobi tatlı mı tatlı, yumuşacık tüyleri olan, her vakit arkadaşlarına yardım etmeyi seven bir ayıymış. Bir gün, Tobi ormanda yürüyüşe çıkmış. Güneş tatlı tatlı ısıtırken, ağaçların arasından

Bir varmış bir yokmuş, yemyeşil bahçelerle çevrili küçük, sempatik bir kasabada Ahmet isminde tatlı mı tatlı bir çocuk yaşarmış. Lakin Ahmet’in çok büyük bir tutkusu varmış: çikolata! Ahmet o kadar çok çikolata severmiş ki sabah kahvaltısında bile çikolatalı ekmek yemeden güne başlayamazmış. Bir gün annesi, Ahmet’in odasına gelmiş ve “Ahmet, her şeyi çikolata yiyerek geçiremezsin.

Bir varmış, bir yokmuş… Şirin bir aile, yaz tatilinde hiç görmedikleri bir yere gitmeye karar vermişler. Bu yer, Gürcistan’ın hoşlar hoşu kenti Batum’du. Anne, baba ve küçük kızları Elif, heyecanla seyahate hazırlanmışlar. Sabahın birinci ışıklarıyla yola koyulmuşlar. Elif, otomobilde heyecanla ailesine sorular sormaya başlamış: “Anne, Batum nasıl bir yer? Orada neler göreceğiz?” Annesi gülümseyerek, “Batum,