Bir varmış, bir yokmuş; büyük ve yemyeşil bir ormanda Tobi ve Bobi isminde iki ayı kardeş yaşarmış. Tobi, biraz sakin, niyetli ve her şeyin gerisinde bir mana arayan bir ayıymış. Bobi ise sevinçli, enerjik ve her daim maceraya hazır bir ayıymış. Bir gün Tobi ve Bobi, ormanda keşfe çıkmaya karar vermişler. Ormanın derinliklerinde yürürken, güneş

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük bir kasabada yaşayan Alp isminde meraklı ve heyecan dolu bir çocuk varmış. Alp’in en büyük hayali, gökyüzünde süzülen kocaman uçaklara binmekmiş. Kasabanın küçük meydanında, her akşam üstü babasıyla oturup gökyüzüne bakar, o büyük uçakları izlerken içi kıpır kıpır olurmuş. Bir gün Alp’in babası meskene büyük bir haberle gelmiş.

Bir varmış bir yokmuş. Bir vakitler, sahnelerin ışıltılı dünyasına adım atmak isteyen küçük bir kız varmış. İsmi Zeynep’miş. Zeynep, televizyon ekranlarında gördüğü oyuncular üzere olmayı, sahneye çıkıp izleyicilere hislerini anlatmayı çok istiyormuş. Ailesine her fırsatta oyuncu olmak istediğini söylüyor, hatta meskende kendince küçük oyunlar hazırlıyormuş. Bir gün okulda, tiyatro kulübüne katılmak isteyenler için bir duyuru

Bir varmış, bir yokmuş. Yemyeşil ağaçların ve renk renk çiçeklerin süslediği hoş bir köyde, “Tatlı Dostlar Lokantası” isminde küçük bir lokanta varmış. Bu lokantayı, herkesin çok sevdiği sempatik aşçı Meliha Teyze işletirmiş. Meliha Teyze, köydeki çocukların en sevdikleri yiyecekleri pişirir, onları memnun etmek için her gün yeni lezzetler denermiş. Bir gün köyde büyük bir tartışma

Bir varmış, bir yokmuş… Hoş bir sabah, küçük Elif gözlerini açmış. Heyecanla yatağından fırlamış ve çabucak annesinin yanına koşmuş. Annesi mutfakta kahvaltı hazırlarken Elif sevinçle, “Anne, bugün ne yapacağız?” diye sormuş. Annesi gülümseyerek, “Bugün mükemmel bir gün geçireceğiz. Evvel hoş bir kahvaltı yapalım, sonra birlikte parka gideriz,” demiş. Elif bu habere çok sevinmiş, zira parka

Bir varmış bir yokmuş, denizlerin derinliklerinde, insan gözünün asla göremeyeceği bir yerde yaşayan bir su perisi varmış. Bu su perisinin ismi Maviymiş, ve kendisi suyun en hoş renklerine sahip olan perilerden biriymiş. İnci üzere parıldayan saçları ve deniz kabuğu kadar yumuşak kanatlarıyla, denizin derinliklerinde özgürce dolaşırmış. Mavi’nin vazifesi, denizleri ve içindeki tüm canlıları korumakmış. O,

Bir varmış, bir yokmuş. Küçük, pak bir kasabada yaşayan Elif isminde tatlı mı tatlı bir kız varmış. Elif’in en sevdiği şey, konutlarının yakınındaki parkta oyun oynamak ve arkadaşlarıyla koşup eğlenmekmiş. Bu parkta rengarenk çiçekler, yemyeşil ağaçlar ve kuşların cıvıldadığı huzur dolu bir gölet varmış. Bir gün Elif, annesiyle birlikte parka gitmiş. Elif, salıncakta sallanırken etrafa

Bir varmış bir yokmuş, fotoğraf çekmeyi çok seven tatlı bir kız varmış. Bu kızın ismi Ayla’ymış. Ayla, her sabah kalkar kalkmaz eline fotoğraf makinesini alır, etrafındaki her şeyi fotoğraflamaya başlarmış. Gökyüzündeki bulutları, bahçedeki çiçekleri, sokakta oynayan çocukları çekmeyi çok severmiş. Bir gün, Ayla’nın annesi ona büyük bir sürpriz yapmış. “Ayla, bugün seni parka götüreceğim. Orada

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak ormanların derinliklerinde, küçük ve sempatik bir ayı yaşarmış. İsmi Tobi’ymiş. Tobi, ne vakit güneş ormanın üstüne doğsa, koşar adımlarla dışarı çıkıp ormanın kokusunu içine çekermiş. Lakin bu sabah Tobi’nin canı hiç dışarı çıkmak istememiş. Karnı guruldamış, gözlerini kapayıp yalnızca tek bir şey düşünmüş: Ballı ekmek! Tobi’nin aklına bir

Bir varmış, bir yokmuş. Tatlı mı tatlı, sevinçli mi sevinçli bir kız varmış. Bu kızın ismi Rüya’ymış ve en yakın arkadaşı, kıvırcık tüylü, kahverengi bir köpeği varmış. Köpeğin ismi ise Çiko’ymuş. Düş ve Çiko, her sabah birlikte parka gitmeyi çok severlermiş. Bu sabah da güneş pırıl pırıl parlamış, gökyüzünde bir tane bile bulut yokmuş. Düş,