Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yeşil zirvelerle çevrili büyük bir çiftlikte Merve isminde tatlı mı tatlı bir kız yaşarmış. Merve’nin en büyük sevgisi, çiftlikteki koyunlarıymış. Her sabah erkenden uyanır, koyunlarını otlatmaya götürür ve onlarla konuşup oyunlar oynarmış. Merve’nin en sevdiği koyunun ismi Pamuş’muş. Pamuş’un tüyleri bembeyaz ve yumuşacıkmış. Merve nereye gitse, Pamuş onu takip

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, kocaman bir kentte, lüks ve büyük bir konutta yaşayan Berk isminde bir çocuk varmış. Berk’in odası oyuncaklarla doluymuş, istediği her şeyi ailesi çabucak alırmış. Lakin Berk her vakit memnun değilmiş, zira daima tıpkı oyunları oynamaktan sıkılıyormuş. Bir gün, Berk ailesiyle otomobile binmiş ve kentin sokaklarından geçerken bir çocuk dikkatini

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak diyarlarda, yemyeşil ağaçlarla çevrili bir köyde, Sıla isminde çok büyük hayalleri olan, tatlı bir kız yaşarmış. Sıla’nın en büyük hayali, bir gün kendi masal kitabını yazmakmış. Sıla’nın kalemi, defteri ve bitmeyen hayal gücü varmış. Sıla her gün okuldan meskene gelir gelmez odasına kapanır, rengârenk kalemlerini eline alır ve

Bir varmış, bir yokmuş… Kentte yaşayan, meraklı ve tatlı mı tatlı bir kız varmış. İsmi Hale’ymiş. Hale, büyük binaların, trafik ışıklarının olduğu bir apartmanda yaşıyormuş. Lakin bu yaz, ailesiyle birlikte kentten çok uzaklardaki köy konutlarına tatile gidecekler diye heyecan içindeymiş. Hale, köyü yalnızca masallarda duymuş, fotoğraflarda görmüş. Artık ise oraya gitmek, orada yaşamak onun için

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük, sempatik bir köyde Baran isminde tatlı mı tatlı bir çocuk yaşarmış. Baran’ın en sevdiği şey ormanda oynamakmış. Her sabah uyanır uyanmaz kırmızı topunu alır, ormanın derinliklerine yanlışsız sevinçle koşarmış. Bir gün tekrar ormana gitmiş, ağaçların ortasında dolaşırken birden tuhaf bir ses duymuş. Cıvıl cıvıl bir ses: “Hey! Küçük

Bir varmış, bir yokmuş… Hoş bir sonbahar günüymüş. Güneş gökyüzünde parlıyor, ancak yazın sıcaklığı gitmiş, yerine serin bir rüzgar esiyormuş. Küçük Selin, annesiyle birlikte parkta yürüyüş yapıyormuş. Yerde bir sürü sarı, turuncu ve kırmızı yapraklar birikmiş, güya bir yaprak denizi oluşmuş. Selin, her adımında yapraklara basıyor, çıtır çıtır sesleri duyunca gülümsüyormuş. Lakin tıpkı vakitte çok

Bir varmış, bir yokmuş. Eski vakitlerin hoş ve küçük bir köyünde, Ahmet isminde bir çocuk yaşarmış. Ahmet, öğrenmeye çok hevesliymiş ve her gün yeni bir şeyler keşfetmek için sabırsızlanırmış. Lakin köyde elektrik olmadığı için, akşamları ders çalışmak Ahmet için çok zormuş. Konuttaki tek ışık, babasının yaktığı küçük bir mumdan gelirmiş. Ahmet, her akşam bu titrek

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kasabada, Elif ve Aslı isminde iki yakın arkadaş yaşarmış. Elif ve Aslı, çocukluklarından beri birbirlerinden hiç ayrılmamışlar. Bir arada oyun oynar, güler, hayaller kurarlarmış. Herkes onların arkadaşlığına hayranmış. “Onlar bir elmanın iki yarısı,” dermiş mahalledeki herkes. Ancak bu yıl, her şey biraz değişmeye başlamış. Zira okul vakti gelmiş!

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük, hoş bir kasabada, Mert isminde meraklı bir çocuk yaşarmış. Mert’in en sevdiği şey, yeni şeyler öğrenmekmiş. Renkleri, formları, hayvanları çabucak öğrenir, herkese anlatırmış. Lakin bir gün okulda İngilizce dersleri başlayınca Mert biraz zorlanmaya başlamış. Bu yeni lisan ona çok karışık gelmiş. “Cat”, “dog”, “apple” üzere sözler tahtada yazarken,

Bir varmış bir yokmuş, teknolojiye meraklı küçük bir çocuk varmış. Bu çocuğun ismi Mete’ymiş. Mete, bilgisayarlara ve elektronik aletlere karşı büyük bir ilgi beslermiş. Boş vakitlerinde internette gezmeyi, oyun oynamayı ve bilgisayarlarla ilgili görüntüler izlemeyi çok severmiş. Bilgisayarın dünyası ona büyüleyici geliyormuş, zira orada hudut yokmuş; istediği her şeyi öğrenebiliyor, keşfedebiliyor ve hayal gücünü sınırsızca