Masallar

Bir varmış bir yokmuş. Bir vakitler, sahnelerin ışıltılı dünyasına adım atmak isteyen küçük bir kız varmış. İsmi Zeynep’miş. Zeynep, televizyon ekranlarında gördüğü oyuncular üzere olmayı, sahneye çıkıp izleyicilere hislerini anlatmayı çok istiyormuş. Ailesine her fırsatta oyuncu olmak istediğini söylüyor, hatta meskende kendince küçük oyunlar hazırlıyormuş. Bir gün okulda, tiyatro kulübüne katılmak isteyenler için bir duyuru

Bir varmış bir yokmuş, denizlerin derinliklerinde, insan gözünün asla göremeyeceği bir yerde yaşayan bir su perisi varmış. Bu su perisinin ismi Maviymiş, ve kendisi suyun en hoş renklerine sahip olan perilerden biriymiş. İnci üzere parıldayan saçları ve deniz kabuğu kadar yumuşak kanatlarıyla, denizin derinliklerinde özgürce dolaşırmış. Mavi’nin vazifesi, denizleri ve içindeki tüm canlıları korumakmış. O,

Bir varmış bir yokmuş, fotoğraf çekmeyi çok seven tatlı bir kız varmış. Bu kızın ismi Ayla’ymış. Ayla, her sabah kalkar kalkmaz eline fotoğraf makinesini alır, etrafındaki her şeyi fotoğraflamaya başlarmış. Gökyüzündeki bulutları, bahçedeki çiçekleri, sokakta oynayan çocukları çekmeyi çok severmiş. Bir gün, Ayla’nın annesi ona büyük bir sürpriz yapmış. “Ayla, bugün seni parka götüreceğim. Orada

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, Nasrettin Hoca’nın bilgece öğütler verdiği küçük, sevecen bir köy varmış. Bu köyde herkes Hoca’yı çok severmiş, zira Hoca, ne vakit bir sorun olsa, insanlara gülerek, düşündürerek ve her seferinde tahlil bulurmuş. Bir gün, bu köyde Ali isminde bir çocuk, okula gitmek için hazırlık yaparken fark etmiş ki kalemleri kaybolmuş.

Bir varmış, bir yokmuş. Ormanın derinliklerinde, yeşilin en hoş tonlarına sahip ağaçların ortasında, toprağın altında saklı bir karınca yuvası varmış. Bu yuva, kışın soğuk günlerinden korunmak için karınca ailesi tarafından ihtimamla inşa edilmiş, tünelleri ve odalarıyla kocaman bir dünya üzereymiş. Yuva, yazın sıcağında serin, kışın soğuğunda ise sıcacık olurmuş. Yuvalarının içi, yiyecek depoları, odun odaları

Bir varmış, bir yokmuş… Önce vakit içinde, kalbur saman içinde, gökkuşağının renkleri kadar hoş bir ormanın derinliklerinde, her sabah gülümseyerek uyanan bir Güzellik Perisi yaşarmış. Bu peri, ormanda sevinçle uçar, ağaçlara, çiçeklere ve hayvanlara memnunluk dağıtırmış. Herkes onu çok severmiş zira geçtiği yerlerde çiçekler açar, kuşlar müzikler söyler, ırmaklar coşarak akarmış. Lakin ormanın en karanlık

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, kocaman bir kentte, lüks ve büyük bir konutta yaşayan Berk isminde bir çocuk varmış. Berk’in odası oyuncaklarla doluymuş, istediği her şeyi ailesi çabucak alırmış. Lakin Berk her vakit memnun değilmiş, zira daima tıpkı oyunları oynamaktan sıkılıyormuş. Bir gün, Berk ailesiyle otomobile binmiş ve kentin sokaklarından geçerken bir çocuk dikkatini

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük, hoş bir kasabada, Mert isminde meraklı bir çocuk yaşarmış. Mert’in en sevdiği şey, yeni şeyler öğrenmekmiş. Renkleri, formları, hayvanları çabucak öğrenir, herkese anlatırmış. Lakin bir gün okulda İngilizce dersleri başlayınca Mert biraz zorlanmaya başlamış. Bu yeni lisan ona çok karışık gelmiş. “Cat”, “dog”, “apple” üzere sözler tahtada yazarken,

Bir varmış bir yokmuş. İstanbul’un kocaman ve gizemli dünyasında, tarih kokan taşlar, bâtın bahçeler ve altın rengi gün batımlarıyla bezeli bir kent yatarmış. İşte bu büyülü kenti keşfetmek için okullarında her yıl düzenlenen İstanbul gezisini dört gözle bekleyen öğrenciler varmış. Öğrenciler, sabah erkenden sıralara dizilmiş. Her birinin gözleri heyecandan parıldıyor, kalpleri ise merakla atıyormuş. Öğretmenleri,

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda küçük ve yemyeşil bir köyde, Düş isminde şirin bir kız yaşarmış. Rüya’nın en büyük hayali, her akşam babasının ona anlattığı masalları dinlemekmiş. Masallar, onu değişik dünyalara götürür, hayal gücünü daha da güçlendirirmiş. Hayal, bir akşam, babasının yanına koşmuş ve heyecanla “Bana bir masal anlat baba!” demiş. Babası da ona