Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde Dünya’da yaşayan hayvanların bir birçok hastalanmaya başlamış. Evvelden koşan, oynayan, hayli sağlıklı olan hayvanlar tek tek hastalanmışlar. Sağlıklı olan hayvanlar, arkadaşlarının neden hastalandıklarını bir türlü anlayamamışlar. Ancak arkadaşlarını uygunlaştırmak için bir şeyler yapmaları gerektiğini biliyorlarmış. Bütün ormanların hükümdarları, kuşlarla başka ormanlara, kutuplara, denizlere haber salmışlar. Tüm hayvanların temsilcileri hemen toplanmalıymış. Haberi duyan bütün temsilciler belirlenen buluşma yerine gelmişler.
Fok, kutup ayıları, balıklar, kuşlar, geyikler, ceylanlar, ayılar, böcekler, filler ve öteki bütün hayvan ırklardan hastalanan arkadaşları olduğunu konuşmuşlar. Doktor olan hayvanlar bunların tabiata atılan plastiklerden kaynaklandığını bulmuşlar ve bu hastalığa “Plastik Hastalığı” ismini vermişler. Hastalığı isimlendirdikten sonra daima bir arada deva aramaya başlamışlar. Beşerler tarafından atılan plastikler tabiata ve hayvanlara çok fazla ziyan vermiş. Temsilci hayvanlar konuşmuşlar, ölçüp biçmişler. Birinci olarak hastalanan hayvanların uygunlaşması için bir ilaç yapmışlar. Bu ilaç kuşlar sayesinde hasta olan hayvanlara ulaştırılmış ve hayvanlar yavaş yavaş güzelleşmeye başlamış. Ama bu hastalıktan ötürü ölen bir çok hayvan da olmuş. Tekrar hasta olmamak için bu plastik atıklarına bir tahlil aramaya başlamışlar. Toplantı günlerce sürmüş. En sonunda bir karara varılmış ve “İnsanlara ihtar yapılması gerektiğine” karar verilmiş. Pekala bunu nasıl yapacaklar? Öncelikle işe insanlara ders vererek başlamışlar. Bütün havanlar birlik olup insanların onlara ulaşamayacağı yerlere saklanmışlar. Bu yüzden de tabiatın istikrarı yavaş yavaş bozulmaya başlamış. Arılar besin döngüsünün oluşmaması için bir müddetliğine tozlaşma yapmayı bırakmış. Bir kaç gün sonra insanoğlu bir şeylerin aykırı gittiğini anlamış ve paniklemeye başlamış. Yavaş yavaş hayvanlar istediklerini elde etmeye başlamışlar. Daha sonra sıra kendilerini hatırlatmaya gelmiş. Bütün hayvanlar birlik olup kent merkezlerine inmişler. Otoyollarda aslanlar, filler, ceylanlar gezmeye başlamış. Kutup ayılarını fokları gören beşerler ne yapacaklarını şaşırmışlar. Bütün beşerler korkup meskenlerine saklanmışlar. Fakat hayvanların emeli kimseye ziyan vermek değil, varlıklarını insanlara hatırlatmakmış.
En sonunda insanların temsilcileri bir ortaya gelip tahlil aramaya başlamışlar. Hayvanlarla bir mutabakat yapmaya karar verilmiş. Hayvanların baş temsilcisi olan aslan istedikleri yazılı bir kağıdı insanlara vermiş. Bu kağıtta: Plastikler tabiata atılmayacak, ormanlarda ateş yakılmayacak, bugüne kadar ormanlara atılan bütün çöpler toplanacak ve Avlanma yasaklanacak üzere bir çok unsur yer alıyormuş. İnsanoğlu eli mahkum bütün istekleri kabul etmiş. Ve o saatten sonra hayvanlar kent merkezlerinden çekilip kendi alanlarına geri dönmüş. İnsanlarda verdikleri kelamı tutup bütün ormanları, çayırları her yeri temizlemişler ve hayvanlara yaşayacakları pak alanlar bırakmışlar. O günden itibaren insanoğlu verdiği kelamı daima tutmuş. Plastikleri atmamış, avlanma yapmamış, ormanları pak tutmuş. Artık hayvanlar da insanlarda çok memnunmuş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
