Masallar

Bir vakitler, çiçeklerle süslenmiş, kuş sesleriyle dolu, huzur veren bir köy varmış. Bu köyde herkes memnunmuş, zira burada yaşayanlar birbirine daima yardım edermiş. Köyün ortasında, yaşlı ve güler yüzlü bir bayan olan Esin nine yaşarmış. Esin nine, akşamları çocukları etrafına toplar ve masallar anlatırmış. Çocuklar onun masallarını çok severmiş, zira hepsi büyülü ve ders vericiymiş.

Kış mevsiminin soğuk günlerinden birinde, Cemre’nin okulu karla kaplanmış. Her sabah konuttan kalın atkısını dolanıp, eldivenlerini takarak çıkan Cemre, sınıfa ulaştığında burnu kıpkırmızı oluyormuş. O gün, öğretmenleri Nihal Hanım sınıfta heyecanlı bir duyuru yapmış. “Çocuklar,” demiş Nihal Hanım, “yılbaşına çok az kaldı. Bu yıl sınıfça bir çekiliş yapmaya karar verdik. Herkes bir arkadaşına küçük bir

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak mı uzak, yemyeşil bir köyde Lara isminde küçük bir kız yaşarmış. Lara, masalları çok sever, annesinin ona anlattığı öykülerden büyülenirmiş. Annesinin anlattığı masallarda sihirli lambalar, konuşan hayvanlar, gizemli hazineler olurmuş. Lara’nın en büyük isteği ise omasallardaki büyülü şeylerin gerçek olmasıymış. Bir sabah Lara, dere şırıl şırıl akarken, kuşlar cıvıl cıvıl

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların eteğinde küçük, sevecen bir köyde Eylül isminde bir kız yaşarmış. Eylül, öteki çocuklardan biraz farklıymış; daima hayal kurar, taşlardan kuleler yapar, rüzgârla konuşurmuş. Lakin onu en çok heyecanlandıran şey, köydeki yaşlı sihirbaz Haldun Usta’nın anlattığı sihirli hikayelermiş. Haldun Usta her ay köy meydanında bir şov yapar, insanların ağzını

Bir varmış, bi yokmuş. Bir vakitler, meskenin köşesinde duran eski bir televizyon kumandası varmış. Bu kumanda, yıllardır televizyonun en yakın arkadaşıymış. Lakin, gün geçtikçe kumanda yorgun düşmüş ve düğmeleri eski parlaklığını yitirmiş. Üzerindeki sayılar biraz silinmiş, pili zayıflamış ve her düğmeye basıldığında ince bir “çıt” sesi çıkarır olmuş. İsmi da bu yüzden “Çıt Kumanda” olarak

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, dağların eteğinde, çiçeklerle bezenmiş bir köyde Hayal isminde tatlı bir kız yaşarmış. Rüya’nın en sevdiği şey, dedesinin ona armağan ettiği büyük dünya haritasını incelemekmiş. Harita rengârenkmiş ve üzerinde kıtaların isimleri yazılıymış: Asya, Avrupa, Amerika, Afrika, Avustralya ve Antarktika. Hayal, bir gün haritayı dikkatle incelerken bir şey fark etmiş. Kıtaların

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yemyeşil dağların ortasında küçük lakin huzurlu bir köyde yaşayan iki kardeş varmış: Efe ve Selin. Efe, meraklı ve macera dolu hayalleriyle tanınırmış, Selin ise sabırlı ve yaratıcı bir çocukmuş. Her ikisi de oyuncaklarını çok sever, onlarla saatlerce oynarmış. Lakin bilmedikleri bir şey varmış: Odalarındaki oyuncaklar geceleri canlanır ve sihirli

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarların birinde, küçük bir köyde Canan isminde hayal gücü çok geniş bir bayan yaşarmış. Canan, yıllardır çocuklar için masallar yazarmış ve yazdığı her masal, köydeki ve etraftaki çocuklar tarafından çok sevilirmiş. Onun masallarında ejderhalar dans eder, yıldızlar konuşur, ağaçlar sırlarını fısıldarmış. Bir sabah, güneş daha doğmadan Canan uyanmış. Meskeni, kitaplarla

Bir varmış, bir yokmuş… Bir vakitler, yemyeşil dağların ve çiçeklerle süslü vadilerin ortasında küçük bir köy varmış. Bu köyün halkı birlik içinde yaşar, düğünlerini ve bayramlarını daima birlikte coşkuyla kutlarmış. Günlerden bir gün, köyün gençlerinden Arda ile köyün en hoş kızlarından Suna’nın düğününe karar verilmiş. Köy halkı düğün hazırlıkları için seferber olmuş. Herkes el birliğiyle

Bir varmış bir yokmuş, bir vakitler küçük, cıvıl cıvıl bir kasabada, Ela isminde sevinçli ve meraklı bir kız çocuğu yaşarmış. Ela, annesiyle birlikte her hafta pazar günü alışverişe çıkarmış. Bu günler, ikisi için hem eğlenceli hem de keşiflerle dolu anlar demekmiş. Bir sabah, Ela yatağından kalkmış ve dışarıdaki hareketliliği duyduğunda gözleri parlamış. Pencerenin kenarına koşmuş