Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda, yemyeşil ormanların arasında kurulu, Güneşli Köy isminde sevimli bir yer varmış. Bu köyde, doğayı ve hayvanları çok seven Zeynep isminde küçük bir kız yaşarmış. Zeynep, her gün ormanda dolaşır, kuşların cıvıltısını dinler ve çiçeklerle konuşurmuş.
Ormanda geçirdiği vakit Zeynep’e huzur verir ve tabiatın hoşluklarını keşfetmek onu çok keyifli edermiş. Köydeki başka çocuklar onun bu sevgisini bildikleri için sık sık Zeynep’ten tabiat öyküleri dinlemek isterlermiş.
Bir gün, ormanda gezerken yaralı bir serçeyle karşılaşmış. Serçe, kanadını incitmiş ve uçamıyormuş. Zeynep, serçeyi nazikçe avucuna almış ve konutuna götürmüş. Annesinin yardımıyla serçenin kanadını sarmışlar ve ona sevgiyle bakmışlar.
Serçeye her gün sevgiyle yemekler vermiş ve onun korkusunu gidermek için müzikler söylemiş. Zeynep’in şefkatiyle serçe kısa müddette güzelleşmeye başlamış.
Zeynep Yaralı Serçeyi İyileştirir
Günler geçmiş, serçenin kanadı düzgünleşmiş. Zeynep, serçeyi tabiata salma vaktinin geldiğini biliyormuş, lakin ondan ayrılmak istemiyormuş. Bu süreçte Zeynep, serçeye o kadar bağlanmış ki, ona ‘Cıvıl’ ismini koymuş. Cıvıl’ın onun yanında kalmasını istese de tabiatın serçenin gerçek yuvası olduğunu biliyormuş. Annesi, “Sevgi, bazen sevdiklerimizi özgür bırakmaktır,” demiş. Zeynep, bu sözleri anlamış ve serçeyi ormana geri bırakmış.
Serçeyi özgür bıraktığı an, içinde hem bir burukluk hem de bir huzur hissetmiş. Zeynep, tabiata baktığında Cıvıl’ın ne kadar memnun olduğunu görmüş ve kendisiyle gurur duymuş.
Ertesi sabah, Zeynep uyandığında penceresinin önünde cıvıldayan bir serçe görmüş. Bu, güzelleştirdiği serçeymiş. Serçe, her gün Zeynep’i ziyaret etmeye başlamış. Zeynep, sevginin ve yeterliliğin ebediyen geri döndüğünü öğrenmiş.
Not: Bu masal, çocuklara hayvan sevgisini ve uygunluk yapmanın ehemmiyetini öğretir.
Çocuklarınıza masal okumanızı hatırlatmamız için toplumsal medyada bizi takip edin:
Instagram: Masal Okuyoruz Instagram Hesabı
YouTube: Masal Okuyoruz YouTube Kanalı
İçindekiler
