Masallar

Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde iki dağın ortasında, şırıl şırıl akan ırmağın sonunda oluşan küçük bir gölette […]

Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde yaşayan kurbağa ailesi varmış. Kurbağa ailesinin de yavru bir kurbağası […]

Bir varmış bir yokmuş. Önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde sessizce yaşayan yeterli kalpli ayı ailesi varmış. Ayı…

Bir vakitler, dişlerini fırçalamayı hiç sevmeyen bir sincap yaşardı. Bu sincabın ismi Fufu’ydu. Fufu, her sabah annesi “Dişlerini fırçala Fufu!” dediğinde çabucak bir mazeret bulur, diş fırçasını saklar ya da oyun oynamak için dışarı kaçardı. Fufu diş macununun kokusundan hoşlanmaz ve diş fırçasının tüylerinin ağzını gıdıklamasından rahatsız olurdu. O yüzden dişlerini hiç fırçalamazdı. Sincap Fufu,

Zeynep ve Yaralı Serçe: Sevginin Gücü Masalı’nda Zeynep hayvan sevgisini ve yeterlilik yapmayı öğreniyor.

Bir varmış, bir yokmuş. Küçük bir köyde, maceradan maceraya koşmayı seven Can isminde meraklı bir çocuk yaşarmış. Can daha evvel büyülü bir oda ve köyün sırlarını keşfetmiş, lakin bu kere çok daha farklı bir macera için hazırlanıyormuş. Dün kapısının önünde bulduğu harita ve mektup, onu tekrar ormanın derinliklerine çağırmış. Can sabahın birinci ışıklarıyla sırt çantasını

Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler uzak diyarlarda, yemyeşil ormanlarla çevrili küçük bir köy varmış. Bu köyde Can isminde meraklı bir çocuk yaşarmış. Can, her gün ormanda kozalak toplar, kuşları izler ve arkadaşlarıyla birlikte oyunlar oynarmış. Ancak Can’ın en sevdiği şey, yeni şeyler keşfetmekmiş. Bir gün, Can okuldan konuta dönerken kapısının önünde parıldayan bir şey

Bir vakitler, çiçeklerle süslenmiş, kuş sesleriyle dolu, huzur veren bir köy varmış. Bu köyde herkes memnunmuş, zira burada yaşayanlar birbirine daima yardım edermiş. Köyün ortasında, yaşlı ve güler yüzlü bir bayan olan Esin nine yaşarmış. Esin nine, akşamları çocukları etrafına toplar ve masallar anlatırmış. Çocuklar onun masallarını çok severmiş, zira hepsi büyülü ve ders vericiymiş.

Kış mevsiminin soğuk günlerinden birinde, Cemre’nin okulu karla kaplanmış. Her sabah konuttan kalın atkısını dolanıp, eldivenlerini takarak çıkan Cemre, sınıfa ulaştığında burnu kıpkırmızı oluyormuş. O gün, öğretmenleri Nihal Hanım sınıfta heyecanlı bir duyuru yapmış. “Çocuklar,” demiş Nihal Hanım, “yılbaşına çok az kaldı. Bu yıl sınıfça bir çekiliş yapmaya karar verdik. Herkes bir arkadaşına küçük bir

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak mı uzak, yemyeşil bir köyde Lara isminde küçük bir kız yaşarmış. Lara, masalları çok sever, annesinin ona anlattığı öykülerden büyülenirmiş. Annesinin anlattığı masallarda sihirli lambalar, konuşan hayvanlar, gizemli hazineler olurmuş. Lara’nın en büyük isteği ise omasallardaki büyülü şeylerin gerçek olmasıymış. Bir sabah Lara, dere şırıl şırıl akarken, kuşlar cıvıl cıvıl